โดยปั้นจั้นเล่าย้อนเหตุการณ์วันนั้นที่ทำเอาชีวิตพังจนทำร้ายตัวเอง ตัดขาดจากโลก อันฟอลเพื่อนดาราทิ้งเกลี้ยง กักตัวเองอยู่แต่ในห้องมืดๆ ทำร้ายชกต่อยตัวเอง เลวร้ายจนคุณแม่ถึงขั้นต้องลงมือเลียนแบบด้วยการชกตัวเองเหมือนปั้นจั้น และบอกว่า "ดูไว้เวลาปั้นจั่นทำร้ายตัวเอง แม่รู้สึกเจ็บแบบนี้แหละ" ช็อตนี้เองที่ทำเอาสาวลิลลี่ ภัณฑิลา ต้องใช้ทิชชู่ซับน้ำตาด้วยความสะเทือนใจ

โดยปั้นจั่นเล่าว่า

ตอนนั้นก็มีปัญหาหลายๆอย่าง มันก็ผ่านช่วงเวลาที่ค่อยๆไต่ขึ้นมา จนมีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักของทุกคน จนกระทั่ง ปลาหมอตายเพราะปาก ก็ตามข่าวที่หลายคนคงรู้ว่า ปั้นโดนด่า โดนว่า อะไรอย่างนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราเป็นตัวของตัวเองมาก อยากพูดทุกอย่างที่อยากจะพูด แล้วเราก็รู้สึกว่าวันนึงถ้าเรามีชื่อเสียง เราก็อยากจะเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ตั้งแต่เรื่องอนุรักษ์สัตว์ ธรรมชาติ แต่ว่าในวันนั้นมันอาจจะเป็นด้วยวุฒิภาวะ หรืออะไรต่างๆ คำพูดของเรามันอาจจะไม่เคลียร์ ไม่เหมาะสม หรืออะไรก็แล้วแต่ แล้วทำให้การที่เราโพสต์ หรือการที่เราพูด คนตีความไปอีกแบบนึง จุดประสงค์หลักของตัวผมเอง ที่ผมโพสต์ไป เพราะอยากให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น เพื่อส่วนรวมนะ ส่วนเรื่องการเมือง ผมพูดตรงๆว่า ผมไม่ได้ฝักใฝ่ฝ่ายใด ช็อกนะ เพราะว่าผู้ติดตามเราหายไปเกือบล้าน ภายในเวลาไม่กี่เดือน จากคนกดไลก์รูปเราเป็นแสนๆ กลายเป็นคอมเมนต์ด่า แต่เชื่อไหมว่าในคอมเมนต์เป็นแสน มีคอมเมนต์นึงติดในความรู้สึกตลอดเวลา ถ้าจำไม่ผิดคือคุณรู้ไหมคนนั่งรถประจำทางไปทำงานประจำเขาลำบากแค่ไหน ชีวิตคนเราไม่เท่ากัน

คำนี้ติดอยู่ในสมองตลอดเวลา ช่วงนั้นเป็นช่วงที่แย่ที่สุด เราขับรถไปทำงาน จอดข้างรถเมล์ วันที่ไม่โดนด่า เราขับรถแล้วมองไปเราก็คิดว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม แต่ทุกคนก็ต้องทำแม้จะลำบากแค่ไหน น้ำตามันไหลเพราะสงสาร ชีวิตคนเราไม่เท่ากัน แล้วสิ่งที่เกลียดที่สุดคือการเหยียด เพราะเราไม่เคยเหยียดใคร พอเจอคอมเมนต์นี้เหมือนแทงใจดำ หลักๆ เลยคือเหมือนสิ่งที่เราไม่ชอบที่สุด แต่ตอนนี้คนกลับมองเราเป็นแบบนั้น

มันก็เลยลำบากมากในการใช้ชีวิต ขับรถไปจ่ายค่าทางด่วน บางทียังกลัวเลยว่าเขาเห็นเราแล้วคิดว่าเราเป็นเหมือนที่คนอื่นตัดสินเราหรือเปล่า ก็เลยไม่อยากออกไปไหน เก็บตัว แต่งานก็ต้องรันต่อไป เพราะเรารับไปแล้ว แต่หลังจากนั้นกลับมาบ้านก็ปิดห้องมืด รู้สึกว่าการนอนเป็นอะไรทีดีที่สุดเพราะไม่ต้องคิดอะไร นอน ลบเพื่อน อันฟอลโลว์เพื่อน พังข้าวของ ทำร้ายตัวเอง

สะสมจนเราชกหน้าตัวเองบ่อยมาก จนวันนั้นแม่ชกหน้าตัวเองดังปลั๊ก ก็หันไปถามแม่ว่าทำงี้ทำไม แม่โกรธมาก พูดเรื่องนี้แล้วเศร้า แม่บอกว่าทุกครั้งที่แม่เห็นปั้นจั่นทำร้ายตัวเอง แม่เจ็บมาก นั่นคือคำตอบ ส่วนเรื่องซึมเศร้าก็ไม่อยากพูด เรายังชั่งใจเลยเราเป็นหรือเปล่า หรือกระแดะไปเอง

เวลาเราเจ็บลึกๆ ข้างใน การชกตัวเอง ร่างกายจะหลั่งสารตัวนึงออกมาเพื่อรักษาความเจ็บ แต่สารนั่นจะฮีลความรู้สึกด้วย ทำให้เราจากน้ำเดือดกลายเป็นน้ำอุ่น ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว แม่กลายเป็นถังขยะของเรา เป็นทุกอย่าง หลายคนก็สอนแหละ สุดท้ายเราต้องรักตัวเองก่อน มีคนรักก็มีคนเกลียด มองอะไรที่บวกๆ